meşk

bugüne kadarki bütün sevgililerimle ayrılma sebebim aynı. nası iyi, nası süper insanlar olurlarsa olsunlar hepsinden bir süre sonra sıkılıyorum. kahpeliğimden değil valla bak. gözüm dışarılara kaymıyor sadece telefonumu evde bırakıp rahatça çıkabilmeyi özlüyorum. mükemmel sayılabilecek bir dizi insan kaybettim ve bi kere vah niye bıraktım çocuğu demedim. çünkü çok önemli bi japon atasözüne inanıyorum; olmadı mı olmuyo arkadaş.